Categorie: Versjes

Je perzikhuidje bloost weer
in het zachte ochtendlicht.
Je delicate geur herken ik
met mijn ogen dicht.

Zo fris en toch ook zoet,
je oogt zo fruitig en zo fit.
Je zijdezachte rondingen
verbergen heel wat pit.

Je lijkt me al wat rijper
en dat past perfect bij mij.
Ik zoek nu niet meer verder,
want de ware: dat ben jij.

Toe, laat ons toch niet ouder worden,
rimpels zijn niet fijn,
dus laten we vandaag nog
de perfecte smoothie zijn.

Liefs, kiwi

Heb je ’t al gehoord?
Mijn tante Carla is verdwenen.
Het was op maandagochtend,
ze verdween met web en al.

We hebben nog massaal gezocht
en vrezen nu het ergste,
want zondagmiddag hing ze nog
tevreden in de hal.

We hadden haar gewaarschuwd,
want ze zat zo in het zicht.
Wij spinnen horen eerder
achter kasten en gordijnen.

Maar Carla zei: ik haat de schaduw,
ik kies voor het licht.
En toen kwam vast het zwarte gat
dat spinnen laat verdwijnen.

Dat noodlot wacht ons allemaal
dat haar de dood in joeg:
we hebben wel acht poten,
maar zijn zelden snel genoeg.