Het zonlicht valt warm in het kalende bos.
Daar staat een gezinnetje klaar in het mos.
Ze hebben hun zondagse hoed opgezet
en vormen een prachtig familieportret.
Knip! zegt mijn camera. Wat een mooi stel!
Toch blijf ik ook twijfelen: lachen ze wel?
Ondertussen, op de intensive care
‘Ja, sprookjes zijn gevaarlijk’,
sprak de arts op de IC.
‘Die mensen kijken nergens naar.
We maken hier wat mee.’
‘De vrouw in kamer zeven
zet voorlopig nog geen stap.
Wie rent er dan ook
met zijn glazen muiltjes van de trap?’
‘En verder die obese man,
daarginds in kamer vier.
Die werd hier opgenomen
met een maag vol oud papier.’
‘Het ergste eraan toe
is deze vrouw, in kamer acht.
Die daagde dus drie beren uit.
Wat had ze dan verwacht?’
‘Dus sprookjes: héél gevaarlijk!
Nou, ik moet naar de OK:
verwonding door een spinnewiel,
ze is al diep in slaap.’
